Okuduğum bölümü okumak istemiyorum.

Çok düşündüm ve hayatımın anlamsız olduğuna karar getirdim. Küçükken yazar olmak hayalimdi. Artık onu da istemiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Sadece çok yorgunum ve gücenmiş durumdayım. Keşke hiç doğmasa idim.

üniversite son sınıftayız, havalar ısınmış, kafalar derste değil. sürekli geyik muhabbetleri vs derken geçiyor dersler. çok efendi, kibar bir hocamız baktı olacak gibi değil yüksek sesle sordu: "gençler, bu kürsüyü görüyor musunuz" sorusuna aldığı "evet" cevabından sonra ikinci soruyu sorup "neden yapılmıştır" diyerek ilave etti....