lisedeyken bir kız vardı sürekli keçeli kalemleri mi karıştırıyordu bende sessiz olduğum için bir şey diyemiyordum Ve bts malıydı tamam saygı duyuyorum ama bu kız o kadar çok bts seviyordu ki yani hayatı bts her gün içimden ona sövü...ordum Bide sosyal hocası vardı dersten hiç...

Okulda ders işlemiyoruz, hocalar anlatıp geçiyor. hiç bisey anlamıyorum. arkadaşlarım desem hepsi birbirinin ardından konuşup yüzüne gülen gerizekalılar

Ben asla hak etdiğim değeri görmüyorum ve bu beni çok üzüyor :(

Kalp kırmaya değecek kadar güzel bi dünyada yaşamıyoruz arkadaşlar. Benim dayanacak gücüm kalmadı. Hakkim helal olsun sizlerde helal edin. Ama son dileğim başkalarının hayatlarını elinden almayın. İyilikle kalın..

30'lu yaşlarımın ikinci yarısındayım. İyi bir eğitimim ve alanımda gayet iyi bir işim var. Hayatımda özel kimse yok. Uzun süreli birkaç ilişkim oldu ve bir kere evliliğin kıyısından döndüm. Ama yaş ilerledikçe insanlar daha güvenilmez ve katlanılmaz, ve çok sıkıcı geliyor. Kısa süreli ilişkiler ve...

çok çekingenlikten ne hatunlar kaçırdım.lanet olsun!

neden bilmiyorum ama çok değişik hissediyorum. sıkıldım hayattan özellikle şu karantina bitirdi beni. iyice asosyal bi varlık oldum(k). dışarı çıkamıyorum çıkınca kimseyle konuşmak gelmiyo içimden bide içimdekiler var işte onları buraya bile yazamam

si̇ze bi̇r sır açıklayacağım devleti̇n toki̇ vb.. evleri̇ 2+1 - 3+1 ve daracik kordi̇orlu yapmasi (muhtemelen sizin evinizde öyledir) i̇nsanlar rahat yaşayamasin ve rahata alişamasin di̇yedi̇r. bu sayede i̇nsanlar rahata alişmayarak, çalişacak ve devlete kazandiracaktir. ayni şeki̇lde i̇nsanlar daracik toki̇ evleri̇nde bunalima gi̇recek ai̇le i̇çi̇...

Ayak fetişim vardı. Yaşımın 12 olduğu yıllarda beğendiğim benden yaşça büyük 2 ablanın yaşadığı evin kapısının önüne gider. Ayakkabıları öper sonra da silip temizlerdim. Ayakkabıların önünde yere kapanır secde falan ederdim.

Evliyim, karım yapacağım her işe başlamadan tepkiyle yaklaşıyor. bir süre tepki suratları devam ediyor, her konuşmamızda ses tonu yüz mimikleri çıkışmaya yönelik. git gide ruhum sıkılıyor, yaranamıyorum bir türlü.

üzerimdeki iftiradan bir türlü kurtulamıyorum. herkese kendimi anlatmaya çalışıyorum ama kimse bana inanmıyor. kendi ailem bile bana inanmıyor. anlatmaya çalışsam bile umurlarında olmuyor sanırım bunun sonunda zarar gelecek kişi ben olacağım, o zaman belki rahat ederler.

Kendimden nefret ediyorum, çocukluğumdan beri sanki içten içe diğer insanlardan farklı gibiyim... Bu söylediğim şey gerçek mi, değil mi bilmiyorum. Ama sadece diğer insanlar gibi olmak istiyorum, normal sıradan bir insan gibi olmak istiyorum. Kendimle yaşayamıyorum, kendimden nefret ediyorum. Artık kendimden kaçmaktan, kendimi inkar etmekten...