Hayatımı hep saf bir insan olarak geçirdim. Ta ki üniversite 2.sınıfa kadar. Ablamdan harç param için her hafta bana 50 tl vermesini istemiştim çünkü iş bulamıyordum ve babama yük olmak istemiyordum. Ablam isteğimi kabul etti ve iki hafta verdi. Sonra gel sana iş buldum dedi. Gittim. Masaj salonuymuş kendi çalıştığı yer. Hiçbir bilgim yoktu oralarla alakalı. Girdim işe, kendimi pisliğin içinde buldum. Kurtulamadım. Her gece eve gelip ağladım. Hiçbir çıkış yolu bulamadım. Öyle ya da böyle kurtuldum oradan. Üniversite bitti, bir ton iş başvurusu yaptım. Hiçbirinden cevap yok. Daha sonra bu defa sözde abim olacak şahıs gel konuşalım dedi, gittim. O kapıda gözcülük yaptı, ben bedenimi sundum. Kendimden tiksindim. Ailemden tiksindim. Bedenimden tiksindim. Hayattan tiksindim. Kendimi öldürmek istedim. Aileme kıyamadım. Bir çıkış yolu arıyorum. Bulamıyorum. Ben tertemiz bir insandım. Pırılpırıldım, utanırdım. Abla, seni hiçbir zaman affetmeyeceğim. Kendimi nasıl edemiyorsam seni de etmeyeceğim. Ve sen abi. Keşke dağ gibi arkamda dursaydın. Keşke beni hep kollayacak bir abim olduğunu bilseydim. Seni de affetmeyeceğim. Hiçbir zaman...